2010-09-13

Litovaj basketbalistoj – la triaj en la mondo

Dek du litovaj basketbalistoj lunde vespere revenis el Turkio kun bronzaj medaloj de la monda konkurso. Dimanĉe la litova teamo en Istanbula areno Sinan Erdem venkis serban nacian teamon kun rezulto 99:88 (23:22, 25:16, 24:16, 27:34). Litovaj basketbalistoj unuafoje en historio de la sendependa lando atingis tiel altan lokon en la planeda konkurso. La plej bona loko en la antaŭaj  mondkonkursoj estis okupita en 1998 kaj 2006. Tiam litovaj basketbalistoj estis la sepaj.

En Turkio litovaj basketbalistoj el 9 matĉoj gajnis 8. Ili malvenkis (74:89) nur al mondaj ĉampionoj usonaj basketbalistoj. Cetere, la usona teamo iĝis ĉampiono de la mondo post 16 jaroj.

Dum ceremonio de enmanigo de la medaloj estis nomumitaj ankaŭ la plej bonaj basketbalistoj de la konkurso. En la simbolan kvinopon trafis ankaŭ superulo de la litova teamo Linas Kleiza. La avantulo dum la matĉoj profitis averaĝe po 19 poentoj. En la matĉo kun serboj  lia kontribuo – 33 poentoj, 7 pilko-transprenoj kaj 4 rezultativaj transdonoj. 

Inter la plej bonaj estas ankaŭ Miloš Teodosić (Serbio), Hidayet Türkoğlu (Turkio), Luis Scola (Argentino) kaj Kevin Durant (Usono).

Ke la juna litova teamo (averaĝo de la aĝo – 25,5 jaroj) atingos tiel altan lokon, neniu esperis antaŭ la konkurso. Precipe post malsukcesa partopreno en Eŭropa Konkurso en Pollando, kie Litovio gajnis nur unu matĉon kaj perdis rajton partopreni en la Monda Konkurso. Nur laŭnoma invitilo de Internacia Basketbala Federacio (FIBA) malfermis la pordon al la mondkonkurso. Estis problemoj dum komplektado de la teami, ĉar pro diversaj kaŭzoj rifuzis partopreni  8 plej bonaj basketbalistoj.

Maje trejnisto de la teamo Kęstutis Kemzūra tiel parolis pri ŝansoj de la litova teamo en la Monda Konkurso:

"Mi levas altajn celojn al mi mem  kaj mi konsideras la principon – strebi al la nerealigeblo, por ke atingi la maksimumon. Oni devigis nin okupi la 6an lokon. Tio estas la alta loko. Litovio en la monda konkurso tiel alte ankoraŭ neniam leviĝis. Tamen mi pretigas min mem kaj la ludantojn atingi la plej altajn celojn kaj gajni ĉiujn matĉojn. Ni veturos ne al ekskurso, sed batali. Aliflanke, paroli pri la celoj nun, kiam ni ankoraŭ ne scias, ĉu niaj superuloj ludos, estas komplike. Mi ne timas la respondecon. Tamen mi ne dezirus esti ostaĝo de nerealaj celoj. Se la celo estos formulata nur pro tio, ke oni povu dehaki la kapon, tiam oni povas fari tion tuje."

Hodiaŭ, kompreneble, neniu atencas al lia kapo. "Ĉion decidis senfina deziro de la ludantoj, kaj mi nur dismovadis la manojn ĉe rando de la ludplaco", – ridis la trejnisto. Siajn meritojn li provas puŝi al la dua plano.

"Ne iuj taktikaj decidoj, sed senfina volo kaj decidemo helpis al ni gajni. Mi dezirus, ke tio, kio dum la Konkurso helpis unuigi nian nacion, nin tri milionojn, estu impulso ankaŭ en aliaj kampoj de la vivo. Mi dezirus, ke nia lando transprenu la spiriton de ĉi tiuj viroj kaj iru antaŭen."

Malsupre estas prezentataj kelkaj respondoj al demandoj de TTT-ejo Krepšinis.Diena.

Kio estis la plej malfacile en la marŝo al la bronzo?
Estas malfacile respondi. Vi ja scias pli bone ol mi: Robertas Javtokas kaj Simas Jasaitis ludis traŭmitaj, al ili estis injektataj kuraciloj en la kruron. Neniu plorĝenis kaj plendis. La antaŭdecidemo estis tia: dum la luda tago, kiam oni batalas, ĉiuj estas sanaj. Ĉiujn problemojn ni postlasas malantaŭ la pordoj. Nun, kiam mi staras antaŭ vi, ŝajnas, ĉio estis bone. Tamen dekomence premis granda respondeco. Verŝajne, nome tio estis plej malfacile. Dankon al la viroj, kiuj apogadis mian dorson per la ŝultroj kaj mi ĉerpis la fortecon el ili.

Kion povas atingi la teamo en la sekvontjara Eŭropa Konkurso en Litovio?
Ne rapidu, tio estas la nova konkurso, kie ĉio komenciĝos dekomence. La proceso povas esti tute alia. Pardonu min, sed mi ne ŝatas bombastajn vortojn, ne ŝatas promesi. En la sporto estas tiel: atingi estas malfacile, tamen sin teni sur la pinto estas pli malfacile.

Post kiu matĉo vi ekkredis, ke vi povas surgrimpi la podion de la venkintoj?
Hodiaŭ, kiam finiĝis la ludo. La kaŝa deziro fajreris jam antaŭe, tamen ĝi estis kaŝita tre profunde.

Vi paŝo post paŝo venkis la trejnistojn famajn en la tuta mondo. Kiel ĉi tiu atingo povas influi al via kariero?
Al mi tio ne gravas. Plej gravas, ke mi havu la sanon, ke la familio estu sana. Kaj tiujn trejnistojn konkeris ne mi, sed la viroj tion faris. Mi nur dismovadis la manojn ĉe rando de la ludplaco. La ludantoj faris ĉion.

Ĉu vi sopiras je la hejmo aŭ vi dezirus resti ĉi tie plu?
Kion vi parolas... Mi lastajn jarojn ne estadas en la hejmo. Kiam mi revenas, la familio deziras veturi ien ripozi, sed mi diras, ke mi pleje deziras esti hejme. Ĉie estas bone, tamen en Litovio – plej bone.

No comments: